مبنای ابن قاعده را می توان دوری از این رفتار متعارف دانست که هیچ کس نباید مرتکب تقصیر ورود ضرر به دیگری شود. بعضی این قاعده را با قاعده ی اقدام توجیه کرده اند.
آیا باید حتما مرتکب فعل به ضرردیده هشدار دهد یا ثالث نیز ممکن است هشدار دهد؟
اگر مبنای قاعده عدم وجود تقصیر باشد، آنگاه حتما باید خود مرتکب هشدار دهد زیرا تنها در این صورت است که تقصیری در کار نیست اما اگر مبنای قاعده اقدام باشد، آنگاه هر شخصی که هشدار دهد تفاوتی ندارد.
بعد از هشدار، زیان دیده باید فرصت کافی برای خروج از حالت ضرری را داشته باشد، در غیر این صورت نباید مرتکب را از مسئولیت آزاد دانست.

منبع: وبلاگ تخصصی حقوق و فقه